بررسی جلوه های اهریمنی در شاهنامه فردوسی

این مقاله به بازنمایی شخصیت های اهریمنی در شاهنامه فردوسی و اهمیت آنها در همسویی حقیقت در برابر باطل و خوبیدر برابر زشتی و ناپاکی پرداخته است. این مقاله مدعی است که مظاهر اهریمنی در شاهنامه درد و رنج مردمان خدادوست،آزادی خواه، شجاع و حق طلب را آشکار می کند و در عین حال زشتی، دروغ، فریب، خیانت، ناپاکی و خشونت شاهانتورانی را آشکار می کند این عملکرد، رفتار و حال و هوای شخصیت های شاهنامه را برجسته می کند که برای هر خوانندهای واضح و قابل درک است. در این مقاله تاکید شده است که شاهنامه بازتابی از شیوه زندگی و کردار، رفتار، گفتار وافکار مردمان در آن است و آثار خوب آن می تواند درس عبرتی برای انسان های آزاده و صالح باشد. در نتیجه این پژوهشباید بیان کرد که مفاهیم موجود در شاهنامه حکایت از عبرت های تاریخی در مسیر زمان برخاسته از فطرت و دل انسانهای آزاده ای است که همچون کوه در برابر طوفان های ظلم و ستم ایستاده اند و به حقیقت کمک می کند

کلیدواژه ها:

جلوه ، اهریمنی ، شاهنامه ، فردوسی