پیشینه فرهنگی و اجتماعی ایران در ادبیات شفاهی کودکان

افسانه ها، لالایی ها و ترانه های عامیانه در سراسر دنیا از کهنترین انواع ادبی به شمار می رود. عدهای ادبیات کودکان در ایرانرا پدیده ای نونهاد و محصول قرون اخیر و بعضی آن را برگرفته از ادبیات غرب می دانند. اما بدیهی است نوع عامیانه و شفاهیآن در ایران قدمتی دیرینه دارد و از سادگی بیان، درونمایه و ساختار آن پیداست که شنوندگان بسیاری از آنها کودکانبوده اند. وجود آرای متفاوت در باره این گونه ادبی، نشانه اهمیت و ضرورت هرگونه پژوهش در این زمینه است. این گفتار بهبررسی درون مایه های ادبیات عامیانه و شفاهی کودکان در ایران اختصاص دارد و هدف از آن دریافت پیشینه های فرهنگی واجتماعی گذشتگان ماست. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و نتایج آن نشان می دهد که هر یک از انواع ادبیاتکودکان در ایران، یعنی لالایی ها، متل ها، ترانه ها و انواع گوناگون قصه ها و افسانه ها پیشینهای دیرین دارد و مبین محیطاجتماعی، اقلیمی و فرهنگی نیاکان ماست

کلیدواژه ها:

ادبیات کودکان ، لالایی ، متل ، ترانه ، افسانه.