سبک شناسی نحوی و ادبی «رساله عشق و محبت» رشیدالدین محمد بیدوازی

سبک شناسی، روشی متقن و کارآمد برای بررسی متون مختلف است که به وسیله آن می توان به جهان بینی، طرز نگرش وتشخص سبکی شاعران و نویسندگان مختلف دست یافت. استفاده از روشهای نوین سبکشناسی می تواند، منجر به کشفلایه های پنهان اغراض کلامی شاعران و نویسندگان و نیز منجر به پویایی و کاربردی شدن این علم می گردد. از این رو،درصدد هستیم تا با روش توصیفی – تحلیلی، مسئله سبک شناسی نحوی و ادبی را در رساله عشق و محبت بیدوازی موردبررسی قرار دهیم. نتایج تحقیق، بیانگر آن است که استفاده از الف اطلاق، ندا و دعایی، تشدید مخفف، استفاده از جزءصرفی همی، کاربرد فراوان مصدر جعلی و نیز استفاده از ماضی نقلی نیشابوری از مهم ترین ویژگی های لایه نحوی به کاررفته در این اثر است. در لایه ادبی، استفاده فراوان از انواع سجع، سبک این اثر را به سبک گلستان سعدی نزدیک ساختهاست. علاوه بر سجع، بسامد فراوان انواع جناس به ویژه جناس مرکب، تام، لفظ و خط، واج آرایی، پارادوکس، تکرار،تضاد و ارسال المثل از مهمترین مولفه های ادبی به کار رفته در رساله عشق و محبت میتوان به شمار آورد

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، رشید الدین محمد بیدوازی ، رساله عشق و محبت ، لایه نحوی ، لایه ادبی