بررسی مفاخره در اشعار حمیدی شیرازی

مفاخرات از جمله مباحثی است که در هر قسمی از متون نظم و نثر میتوان مشاهده کرد، در این گونه اشعار، نویسندهیا شاعر، نسبت به توانایی خود آگاه است و به آنها افتخار می کند، این افتخارات ممکن است نسبت به خویش و تواناییشخصی خود باشد و یا اینکه به اموری نسبی باشد که به او ارث رسیده است. حمیدی شیرازی از جمله شاعرانی استکه نسبت به فخر فروشی خود بارها سروده های زیبایی را بیان داشته است. او بیش از هر چیزی افتخار خود را به زبانشعری خود میداند و بارها به آن اشاره می کند، از نظر شاعر اوج افتخارت او علاوه بر زبان شعری و طبع نقاد او،مجموعه آثاری است که از وی بر جای مانده به گونه ای که از آنها با عنوان فرزندان خود یاد می کند و آنها را ارثیگرانمایه می داند که از وی به یادگار می ماند. شاعر همچنین به نسب پدر خود نیز فخر می فروشد و دودمان خود را برترمی داند. از نظر شاعر، مناعت طبع و بلند نظری شاعر نسبت به مسائل مالی، از دیگر مواردی است که خداوند در ذات اونهاده و به همین دلیل آنها را مایه فخر خود می داند. این تحقیق با روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته تا بتوانیمضمن تحلیل ابیات مفاخرهای حمیدی شیرازی، مخاطبان را با تفکرات فخر آمیز وی آشنا سازیم.

کلیدواژه ها:

متون نظم ، حمیدی شیرازی ، مفاخره ، ادبیات معاصر