نمادها و نمودهایی از ازدواج در شاهنامه فردوسی

ازدواج، اولین نهاد انسانی و اجتماعی و نخستین نماد آفرینش و نقطه آغاز نظام پر تحرک عالم است. نمود ازدواج درشاهنامه، معانی فراتر از خود دارد؛ یک نماد است؛ نماد یک اندیشه و فرهنگ که ریشه در تمدنی کهن و اصیل دارد. شاهنامهسندی ارزشمند برای شناخت و نمود این پدیده فرهنگی و اجتماعی است. گزینش همسر و ازدواج با زنان نجیب و پاکدامن،در فرهنگ غنی ایرانیان جایگاه والایی دارد که فردوسی با آوردن نام ۳۲ زن، از انواع ازدواج ها در شاهنامه و نحوهخواستگاری و آشنایی، موقعیت اجتماعی، نژادی و دینی، رسم و آیین عروسی به روشنی سخن می گوید. در واقع، اکثرازدواج های شاهنامه که به میل و انتخاب و گاه اقدام زن صورت می گیرد، نمادی از دوران مادر سالاری به شمار می آید. دراین پژوهش، نگارنده سعی دارد تا با روش تحلیلی توصیفی و شیوه کتابخانه ای به بیان نمادها و نمودهایی از موقعیت اجتماعی زنان و آداب و رسوم وآیین ایران قدیم در امر ازدواج در شاهنامه بپردازد.

کلیدواژه ها:

زن ، ازدواج ، شاهنامه ، فردوسی.