بررسی اهداف و دلایل محمد تقی بهار برای مدح و ستایش

محمد تقی بهار از جمله شاعرانی است که مدح و ثنای خود را بدون دلیل برای افرادی خاص به کار نبرده و اگر مدحی دراشعار او یافت شده، برای مقاصد معین و یا تمجید از مقام حقیقی آن فرد صورت گرفته است. او در دیوان اشعار خود به مدحپادشاهان باستان می پردازد و ضمن تعریف و تمجید از امپراطوری بزرگ آنان، عظمت گذشتگان را یادآورد می شود. ویسپس به مدح پادشاهان قاجار می پردازد و در این راه، صله و انعامی بسیار به دست میآورد. بهار در ادامه ازپادشاهان پهلوی بهنیکی سخن میگوید که این امر بیشتر به خاطر ایرانسازی و خدمات مهمی بوده که رضاخان انجام داده است. وی سپس ازسرداران مبارزات آزادی در دوره استبداد صغیر سخن می گوید و کارهای آنان را در انقلاب مشروطه مورد ستایش قرار میدهد.محمد تقی بهار در آخر نیز از مدایح مذهبی خود را بینصیب نمیکند و ضمن ابراز ارادت به خاندان پیامبر و امامام، به ستایشو وصف آنان می پردازد تا علاقه خود را به خاندان پیامبر نشان دهد.این تحقیق با روش توصیف و تحلیل ابیاتی از دیوان محمدتقی بهار صورت گرفته که در آن مشاهده شد شاعر ضمن بیان مدایح خود، اهداف و اغراض خود را از مدح پادشاهان و افرادخاص به خوبی در قالب شعر بیان اشته است که این امر برای مخاطبان به خوبی اثبات گردیده است

کلیدواژه ها:

محمد تقی بهار ، شعر مدحی ، ستایش ، دوره بازگشت ادبی