بررسی دوغزل از غرلیات حسین منزوی از دیدگاه زیبایی شناسی

حسین منزوی به عنوان یکی از برجسته ترین شاعران معاصر شناخته می شود. او نقش بسیار عمدهای در زنده کردن غزلمعاصر و حرکت انقلابی در شعر فارسی داشته است. در این مقاله دو غزل از غزلیات حسین منزوی از نظر زیبایی بیرونیدر دو سطح زبانی (واژگانی، نحوی و آوایی) و ادبی (صورخیال) مورد بررسی قرار گرفته است. زیبایی شناسی یکی ازشاخه های علوم به شمار می رود که بر عواطف انسانی تکیه دارد. مقاله حاضر بررسی و شناساندن ابعاد زیبایی شناختیاشعار و سبک وی؛ همچنین شناخت ساختار غزل و شیوه غزلسرایی معاصر را هدف خود دانسته است. در این تحقیق داده های لازم از طریق مطالعات «اسنادی - کتابخانه ای» فراهم آمده وبرای بررسی آنها از روش «توصیفی - تحلیلی» استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که شاعر در دو غزل مورد بررسی از کلماتی استفاده کرده کهمناسب حال و هوای یک شعر غنایی از نوع عاشقانه است و در سطح نحوی نیز هماهنگی و همبستگی کامل وجود دارد.کلمات فارسی در شعر او به نسبت بسیار زیادی بکار گرفته شده است. درجه دستورمندی شعر او بالاست. قافیه ها درتصویرسازی و ایجاد فضاهای موردنظر شاعر سهم قابل توجهی را ایفا می کند. ردیف های او نیز از که از نوع فعلیاست، بر غنای بیشتر شعر کمک کرده اند. موسیقی بیرونی شعر او؛ یعنی وزن نیز از خوش آهنگ ترین اوزانی است کهدر شعر فارسی وجود دارد. منزوی با ایجاد روابط گسترده از صنایعی مثل ایهام، تضاد، مراعات نظیر وحس آمیزی، رشتههای متعددی را برای پیوند تصاویر بوجود می آورد. تشبیه، از جمله ابزارهای بلاغی است که منزوی با هنرمندی از آنبهره گرفته وعمده بار تصویر آفرینی در این دوغزل برعهده این آرایه است. تمام تشبیهات او حسی هستند و از عناصرطبیعت گرفته شده اند

کلیدواژه ها:

حسین منزوی ، غزل معاصر ، زیبایی شناسی ، واحدهای ساختاری شعر