پیشرفت های اخیر در حسگرهای الکتروشیمیایی غیر آنزیمی برای سنجش حساس متیل پاراتیون

در کشاورزی مدرن، استفاده گسترده از سموم دفع آفات برای بهبود موثر راندمان تولید محصولات کشاورزی نقشی بی جایگزین و مهم دارد. به عنوان پراستفاده ترین و سمی ترین آفت کش ها، آفت کش های ارگانوفسفاتی می توانند به طور برگشت ناپذیر فعالیت کولین استراز را مهار کنند که باعث انباشت آستیل کولین در سیناپس ها به مقدار زیادی می شود، بنابراین با انتقال پالس های عصبی تداخل کرده و حتی منجر به مرگ حیوانات می شوند. با این حال، باقی مانده های پایدار این آفت کش های سمی در سبزیجات، میوه ها و آب آشامیدنی مختلف اثرات مضری بر سلامتی دارد. در نتیجه، نظارت سریع بر این مواد شیمیایی مضر از طریق روش های ساده و مقرون به صرفه بسیار مهم شده است. در چنین مواردی، روش های الکتروشیمیایی مسیرهای تشخیص ساده، سریع، حساس، قابل تکرار و مقرون به صرفه را ارائه می دهند. برای غلبه بر محدودیت های مرتبط با حسگرهای الکتروشیمیایی آنزیمی، حسگرهای غیر آنزیمی به عنوان جایگزینی امیدوارکننده و ساده تر ظاهر شده اند. در سال های اخیر حسگرهای غیر آنزیمی فعالیت برتری را نظیر حد تشخیص تا غلظت فمتومولار (M ۱۵-۱۰) و گزینش پذیری بالاتری به کمک با پلیمرهای حک شده مولکولی و اثرات هم افزایی بین نانومواد کربنی، فلزات و آلیاژهای اکسید فلزی و سایر رویکردهای جایگزین نشان داده اند. مقاله مروری حاضر مروری بر پیشرفت های اخیر در توسعه حسگرهای الکتروشیمیایی غیر آنزیمی برای تشخیص متیل پاراتیون (MP) ارائه می کند. روش طراحی الکترودها، مکانیسم عملکرد الکترود و معیارهای عملکرد تجزیه ای آنها، نظیر حد تشخیص، حساسیت، گزینش پذیری و محدوده خطی، بررسی و مقایسه می شوند. علاوه بر این، چالش های موجود در این زمینه به سرعت در حال رشد همراه با راه حل های بالقوه برای آنها مورد بحث قرار می گیرد که ساخت حسگرهای غیر آنزیمی پیشرفته و پایدار را در آینده تسهیل می کند.

کلیدواژه ها:

حسگر الکتروشیمیایی ، متیل پاراتیون ، آفت کش ، اندازه گیری ، احیا