تبیین نقش حوزه های اثرگذار علوم و فناوری نوظهور و شالوده شکن کوانتوم در ارتقای قدرت عملیاتی تهاجم هوایی

پیشرفت علم و فناوری در عرصه امور دفاعی و نظامی، به دلیل امکان ایجاد قابلیت های دفاعی جدید و به وجود آمدن تهدیدهای نوظهور ناشی از این پیشرفت ها، موضوعی بسیار حیاتی و قابل مطالعه است. فناوری کوانتومی یک رشته نوظهور و بالقوه شالوده شکن است که برای کاربردهای نظامی موثر در قدرت هوایی ، قابلیت های جدیدی را معرفی می کنند، کارایی را بهبود می بخشند، دقت و سرعت را افزایش می دهند. لذا هدف اصلی این مقاله ارائه مدل ارتقای قدرت عملیاتی تهاجم هوایی بر پایه حوزه های اثرگذار علوم و فناوری کوانتومی می باشد. این تحقیق از نوع توسعه ای، کاربردی و از نظر روش توصیفی، تحلیلی است. داده های لازم با استفاده از مطالعه کتابخانه ای جمع آوری و بر مبنی الگوی مدل مفهومی و به روش کیفی با توجه به تقسیم بندی خبرگی فناوری کوانتومی به سه حوزه عمده کامپیوترهای کوانتومی، محاسبات و شبیه سازی کوانتومی ، ارتباطات و شبکه های کوانتومی ، سنجش کوانتومی براساس پرسش نامه مبتنی بر طیف لیکرت در معرض قضاوت خبرگان قدرت هوایی وصاحب نظران فناوری کوانتومی نظامی قرارگرفته و مورد تجزیه و تحلیل واقع شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده تبیین سه حوزه هم پوشانی گسترده فناوری کوانتومی نظامی در میان کشورهای پیشرو در سطح جهان مرتبط با مولفه عملیاتی تهاجم هوایی قدرت هوایی و تدوین قابل پیش بینی دستاوردهای فناوری کوانتومی و تاثیرات آن درحوزه عملیاتی تهاجم هوایی نهاجا می-باشد.

کلیدواژه ها:

تهاجم هوایی ، فناوری کوانتومی ، قدرت هوایی