تاثیر معماری در طراحی مراکز آموزشی اوتیسم

این پژوهش بر ان است که با استفاده از شناسایی خصوصیات افراد مبتلا به اوتیسم به طراحی معماری دست یابد که در جهت اسایش و حس مستقل بودن هرچه بیشتر افراد اوتیستیک به کار گرفته شود. یکی از چهار ناتوانی رشدی اصلی است و از هریک هزار کودک متولد شده در ایران، سه کودک به آن مبتلا هستند. افراد اوتیستیک به علت دارا بودن اختلالات در حواس، بسیار با محیط اطراف خود در ارتباط هستند و از ان تاثیر می پذیرند و معماری به عنوان واسطی بین محیط و انسان، باید متناسب با نیاز کاربران طراحی شود. با این وجود در ایران نمی توان خانه های مسکونی را یافت که مختص به افراد اوتیستیک و نیازهای آن طراحی شده باشد. اطلاعات نشان می دهد که اکثر جوانان اوتیستیک همراه با مادر و پدرشان زندگی می کنند اما این همراهی همیشگی نیست. بنابراین برای از بین بردن استرس والدین و فرزندان، باید شرایط و محیطی را برای افراد اوتیستیک به وجود آوردکه علاوه بر امن بودن و مطابق بودن با نیازهای خاص فرد اوتیستیک ، به وی حس استقلال و اعتماد به نفس داده و در وی امید به زندگی و هدفمندی ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

خانه اوتیسم ، وضعیت جسمانی و روانی ، بحران بیماری ، مراکز آموزشی