بررسی نقش اقلیم و طبیعت در طراحی مجتمع گردشگری توریستی

مردم ایران برای گذراندن اوقات فراغت و گردشگری از سالیان دور جاهای مشخص ومحودی را سینه به سینه شناسایی نموده اند که برای عموم مردم شاید تعداد آنها بیش از انگشتان دست نباشد. برای برخی زیارت بهانه خوبی برای تنوع و گشت و گذار است عده کمتری با هدف بازدید از اثار تاریخی و میراث فرهنگی به ایران گردی می پردازند و بسیار کمتر از آن با اکوتوریسم و طبیعت گردی آشنا هستند. لزوم شناسایی عمده مناطق بکر در شاخه های طبیعت، افق ها و فرصت ها و اوقات فراغتی با شکل جدید برای مردم به ارمغان می اورد که در حال حاضر گروه های نوپای کوچکی به آن می پردازند از اهداف مهم طبیعت گردی علاوه بر سلامتی و گردشگری شناخت پتانسیل های بی نظیر کشور در این زمینه و فرهنگ ساز در خصوص چگونگی پاسداشت این نعمت غیر قابل بازگشت و حضور در طبیعت بدون تخریب آن است ارایه الگوی فضایی جهت حضور و استقرار انسان در دامان پتانسیل ها و چشم انئاز های طبیعی با هدف توسعه پایدار چالشی است که در طبیعت گردی پایدار مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق به صورت کیفی بوده و با مطالعه بر روی نمونه موردی ها به نتایجی دست یافته است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، طبیعت ، معماری بومی ، مجتمع گردشگری