پیش بینی افت و انقباض در بتن های خودمتراکم SCC مطالعه موردی بتن خوددمتراکم مصرفی پل های سگمنتال

با توجه به مصرف روزافزون بتن در سازه های مختلف در کشورهای دنیا و همچنین معرفی انواع گوناگون بتن، بتن های خودمتراکم در سازه های بتنی بخصوص سازه های بتنی با تراکم بالای میلگرد مورد استفاده قرار می گیرد. بتن های خودمتراکم دارای سیالیت و روانی بالایی می باشند و به طور معمول مقدار سیمان و مواد سیمانی در این بتن های نسبت به بتن های معمولی بیشتر می باشد، همچنین برای افزایش کارایی در این بتن ها بطور معمول از رنج دانه بندی های با قطر کمتر استفاده می شود، بنابراین بتن های خودمتراکم از جمله انواع بتن می باشد که احتمال افت و انقباض زیاد در ان ها بسیار بیشتر می باشد و بررسی آن اهمیت ویژه ای دارد. از روی دیگر، استفاده از بتن های خودمتراکم در سازه های پس کشیده از جمله قطعات تولیدی پل های سگمنتال و اهمیت بالای پیش بینی مقادیر افت و انقباض قطعات تولیدی در پیش از طراحی و تاثیر مستقیم ان در کشش کابل های مورد استفاده در این سازه ها در این تحقیق مقادیر کرنشی ناشی از افت و انقباض دو نمونه از طرح های بتن که در ساخت و تولید قطعات بتنی سگمنتال استفاده می گردد با مقادیر تئوری دو آیین نامه AASHTO LRFD Shrinkage Model ۲۰۱۷ و ACI ۲۰۹ Shrinkage Model ۱۹۹۲ مقایسه و سپس به تعیین نزدیک ترین آیین نامه به مقادیر کرنش افت و انقباض واقعی بتن و پیش بینی دقیق تر رفتار بتن می پردازیم.

کلیدواژه ها:

افت و انقباض ، بتن خودمتراکم ، بتنی پس کشیده ، پل سگمنتال