راهبردهای تدریس مبتنی بر بازی برای بهبود یادگیری در آموزش ابتدایی

آموزش ابتدایی پایه ای اساسی برای رشد و توسعه کودکان است. در این دوره، ایجاد انگیزه و علاقه به یادگیری می تواند تاثیر بسزایی در آینده تحصیلی و شخصیتی دانش آموزان داشته باشد. یکی از رویکردهای نوین که در سال های اخیر توجه بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده، استفاده از راهبردهای تدریس مبتنی بر بازی است. این روش نه تنها یادگیری را برای کودکان جذاب تر می کند، بلکه مهارت های اجتماعی، حل مسئله و تفکر انتقادی آنان را نیز تقویت می نماید. راهبردهای تدریس مبتنی بر بازی با ایجاد محیطی شاد و فعال، دانش آموزان را به طور طبیعی به یادگیری و مشارکت تشویق می کنند. بازی ها نه تنها به تقویت مهارت های شناختی کمک می کنند، بلکه فرصت هایی برای تجربه های اجتماعی و عاطفی نیز فراهم می آورند. با توجه به اینکه دوران ابتدایی زمانی حساس برای شکل گیری عادات و نگرش های یادگیری است، استفاده از بازی ها می تواند به کودکان کمک کند تا با علاقه و انگیزه بیشتری به یادگیری بپردازند. در بسیاری از سیستم های آموزشی، روش های سنتی تدریس همچنان غالب است که ممکن است موجب خستگی و کاهش انگیزه دانش آموزان شود. با تغییرات سریع در دنیای امروز و نیاز به مهارت های متنوع برای زندگی در جامعه مدرن، ضروری است که روش های آموزشی نیز به روز شوند. تدریس مبتنی بر بازی به عنوان یکی از این روش های نوین می تواند به شکلی موثر پاسخگوی این نیازها باشد. از این رو، بررسی و توسعه راهبردهای تدریس مبتنی بر بازی در آموزش ابتدایی امری ضروری است تا به بهبود کیفیت یادگیری و رشد همه جانبه دانش آموزان کمک کند. این مقاله به بررسی راهبردهای تدریس مبتنی بر بازی برای بهبود یادگیری در آموزش ابتدایی می پردازد. نتایج نشان می دهد که استفاده از بازی ها در فرآیند تدریس می تواند انگیزه، توجه و مشارکت دانش آموزان را افزایش داده و به تقویت مهارت های شناختی، اجتماعی و عاطفی آنان کمک کند.

کلیدواژه ها:

بازی ، بازی های آموزشی ، تدریس مبتنی بر بازی ، اصول ، روش ، آموزگار.