تغییر آب و هوای زمین (گرمایش زمین)

بیش از سه دهه است که موضوع تغییر اقلیم در سطح بین المللی مطرح شده و تمامی مناطق جهان را درگیر مسائل و بحران های خود کرده است. معضلات و بحران های مرتبط با آن، آنقدر شدت یافته که بشر مجبور است خود را بطریقی با آن انطباق دهد. دانشمندان با مطالعه روند افزایش دمای زمین در سراسر جهان و پوسته زمین از سال ۱۹۰۰ میلادی به این نتیجه رسیدند که قطب شمال و مناطق مجاور استوا، نخستین مناطقی بوده اند که با افزایش گرمای جهانی زمین مواجه شدند. البته باید به این نکته اشاره کرد که کارشناسان، دمای قطب جنوب را در این مطالعه لحاظ نکرده بودند. بنابراین در نیمکره شمالی، مناطق میانی عرض جغرافیایی شاهد بیشترین میزان افزایش دما بوده اند در حالی که برخی نواحی جهان مانند مناطق حاره ای در واقع کاهش دما را تجربه کرده اند. این پدیده، امروزه به لحاظ تاثیرگذاری در فضای رقابت در نظام بین الملل، تبدیل به موضوعی ژئوپلیتیکی شده است و آن را کانون مطالعات امنیتی سده بیست و یکم قرارداده است. توجه افکار عمومی و مجامع علمی به این مساله و تمرکز گازهای گلخانه ای در چند سال گذشته باعث شده است که نوعی همکاری جهانی در بررسی این معضل جهانی به وجود آید، چرا که به تحقیق معلوم گردیده است که بسیاری از معضلات محیطی از جمله: سیل، طوفان، خشکسالی و نظایر آنها همگی در نوسان های اقلیمی خصوصا تشدید ناهنجاری های دمایی کره زمین ریشه دارند. یکی از مهم-ترین عواقب گرمایش جهانی کاهش تنوع گونه ای و انقراض گونه های بومی است.

کلیدواژه ها:

تغییرات آب و هوایی ، گرمایش زمین ، تنوع زیستی ، گازهای گلخانه ای