اثر پرایمینگ مواد آلی بر گیاهچه های بادرنجبویه (Melissa Officinalis L.) در شرایط تنش خشکی

افزایش مقاومت گیاهان دارویی به تنش های محیطی در مرحله جوانه زنی بسیار حائز اهمیت است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بر روی بذر بادرنجبویه در شرایط تنش خشکی اجرا گردید. تیمارهای پژوهش شامل چهار سطح پرایمینگ (اسید هیومیک، ورمی کمپوست، آب مقطر (هیدروپرایم) و شاهد (بدون پرایم)) و چهار سطح تنش خشکی (۳/۰، ۶/۰، ۹/۰ مگاپاسکال و شاهد (بدون تنش)) بود. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که بیشترین درصد جوانه زنی ۲۲/۹۸ درصد مربوط به اثرات متقابل تیمارهای پرایمینگ اسید هیومیک+ بدون (تنش) و همچنین ۴۹/۹۸ درصد مربوط به ورمی کمپوست + بدون تنش (شاهد) بود و کمترین مقدار۹۷/۴۸ درصد مربوط به تیمار اثرات متقابل بدون پرایم+ تنش خشکی ۹/۰ مگاپاسکال بود. بیشترین مقدار ضریب آلومتری مربوط به اثرات متقابل تیمارهای پرایمینگ اسید هیومیک+ بدون (تنش) به مقدار (۵۴/۱) و ورمی کمپوست + بدون تنش (شاهد) به مقدار (۴۹/۱) و کمترین مقدار نیز مربوط به تیمار اثرات متقابل بدون پرایم+ تنش خشکی ۹/۰ مگاپاسکال به مقدار (۶۷/۰) بود. کاربرد اسید هیومیک و ورمی کمپوست مقاومت گیاهچه های بادرنجبویه را به تنش خشکی نسبت به شاهد (بدون پرایم) افزایش داد.

کلیدواژه ها:

اسید هیومیک ، پلی اتیلن گلیکول ، درصد جوانه زنی ، ورمی کمپوست ، هیدروپرایمینگ