نقش یادگیری مشارکتی در ارتقای نگرش مثبت دانش آموزان ابتدایی

یادگیری مشارکتی یکی از روش های آموزشی نوین است که تاکید بر تعامل و همکاری میان دانش آموزان دارد. در این روش، دانش آموزان به جای رقابت با یکدیگر، به صورت گروهی و با همکاری متقابل به یادگیری مطالب می پردازند. این نوع آموزش نه تنها به افزایش سطح علمی و آموزشی دانش آموزان کمک می کند، بلکه می تواند نگرش مثبت آنها نسبت به محیط آموزشی و هم کلاسی های خود را نیز بهبود بخشد. اهمیت یادگیری مشارکتی در سیستم های آموزشی مدرن به دلیل تاثیرات مثبت آن بر روی دانش آموزان بسیار چشمگیر است. این روش می تواند مهارت های اجتماعی، همکاری، حل مسئله و تفکر انتقادی را در دانش آموزان تقویت کند. همچنین، یادگیری مشارکتی می تواند منجر به ایجاد محیطی پویا و جذاب برای یادگیری شود که در آن دانش آموزان با انگیزه بیشتری به تحصیل می پردازند. در دنیای امروز که همکاری و کار تیمی از ارزش های اساسی در محیط های کاری و اجتماعی به شمار می روند، تقویت این مهارت ها از سنین ابتدایی ضروری به نظر می رسد. با توجه به این ضرورت، نظام های آموزشی باید به دنبال روش هایی باشند که این مهارت ها را در دانش آموزان تقویت کنند. یادگیری مشارکتی یکی از موثرترین روش ها در این زمینه است که می تواند نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری و محیط آموزشی را بهبود بخشد و آنها را برای مواجهه با چالش های آینده آماده کند. این مقاله به بررسی نقش یادگیری مشارکتی در ارتقای نگرش مثبت دانش آموزان ابتدایی می پردازد. پژوهش های مختلف نشان می دهد که استفاده از روش های آموزشی مشارکتی می تواند تاثیرات مثبت فراوانی بر نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری و محیط آموزشی داشته باشد. این روش ها نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان کمک می کند، بلکه موجب افزایش انگیزه، همکاری و مهارت های اجتماعی آنها نیز می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، نگرش ، دانش آموزان ابتدایی ، معلمان ، آموزش و پرورش.