رویکردهای انسان شناسانه اسلام و اومانیسم و تاثیر آن بر تعیین نظریه اخلاق هنجاری

ارتباط بین انسان شناسی از جمله مباحثی است که غالبا اندیشمندان اسلامی و اومانیسم پرداخته یا به گونه ای روشن در مورد آن سخن نگفته اند. با بررسی تاریخ چنین بدست می آید که بشر تلاش های زیادی جهت دستیابی به سعادت کرده است ، به صورتی که مکاتب گوناگون فکری و فلسفی و اخلاقی جهت ساماندهی گرفتاری بشر و ارائه ی راهکارهایی برای کمال و خوشبختی بشر شکل گرفته است . اومانیسم مکتبی است که بر ارزش بشر در مقابل انسان های مادی گرا و حتی ارزش های مذهبی و معنوی تاکید نموده است و می کوشد سعادت بشر را با تاکید بر خود بشر تامین کند، دین اسلام، بر خلاف رویکرد اومانیستی ، دینی جامع و کامل می باشد و همه ی سلسله مراتب و نیازهای حقیقی بشر را در نظر می گیرد و بر اساس آن، شرافت و کرامت بشری را رعایت کرده و بشر را جانشین خدا بر روی زمین قرار داده است در مساله ی اخلاق هنجاری نیز اسلام و امانیسم در اصل مساله که وظیفه گرایی در مسیر غایت گرایی است با هم مشترک هستند اگر چه برخی از اومانیسم ها این چنین نمی اندیشند اما اکثریت بر چنین مساله ای توافق دارند اما تفاوت اصلی اسلام و امانیسم در نوع غایت و اصل وظیفه است که اسلام بر پایه ی اینکه انسان موجودی دو بعدی است برای آن غایت و وظیفه را مشخص می کند در حالی که اومانیسم سعادت را بر لذت طلبی و لذت گرایی می داند و انسان را موجودی تک بعدی می داند.

کلیدواژه ها:

انسان شناسی ، اسلام ، اومانیسم ، اخلاق ، اخلاق هنجاری