نقش ادبیات در توسعه مهارتهای زبانی و ادبی دانش آموزان

گفتار یا سخن شکلی از زبان است که در آن با استفاده از نشانه های کلامی یا علائم قراردادی، مقاصد و عواطف فرد به دیگری منتقلمی شود..گوش دادن اولین واساسی ترین مهارت و اولین گام زبان آموزی است،که از زمان دمیده شدن روح به بدن انسان دربطن مادرآغازمی شود وعامل اصلی فهمیدن است.گوش دادن یا استماع کردن با شنیدن متفاوت است.گوش دادن یعنی به صورت فعال به دنبال معنی و مقصود گشتن درحالیکه شنیدن یک اقدام غیرفعال است. در گوش دادن یا ارتباط یک سویه، یادگیری برای کودکبا استفاده از کمترین سطح تمرکز جبری و در حقیقت از نوعی کشف وشهود ناشی میشود. هدف این مقاله بررسی نقش ادبیات در ۱ توسعه مهارتهای زبانی و ادبی دانش آموزان است و این مقاله به روش مروری نگارش یافته است.هرچند گوش دادن و مهارت های زبانی یک سویه پایه ی یادگیری محسوب میشود،اما آنچه که بعدها برای یادگیری تحصیلی، علمی و مهارتهای اجتماعی مطرح میشود، گوش دادن و مهارت های زبانی دو سویه است و این همان چیزی است که با عبور از سن خردسالی مطرح میشود و غالبا برای کودکان به ویژه در سال های اولیه ی تحصیل ناخوشایند، خسته کننده و عذاب آور است.

کلیدواژه ها:

مهارت های زبانی ، ادبیات ، دانش آموز