از »نو محل گرایی « تا »نو منطقه گرایی «؟ تاثیر آژانس های توسعه منطقه ای در روابط شهر و منطقه

در طول سه دهه گذشته، تلاش برای بازسازی شهرهای بریتانیا مبتنی بر ایجاد اتحادهای نهادی جدید و شبکه های سیاستی باحمایت مجموعهای از ابتکارات شهری همراه بوده است. دولتهای محافظه کار مداخله خود را بر این فرض استوار کردند که شهرها۱(و بخشهای خاص آنها) مناسبترین سطح جغرافیایی برای سازماندهی مداخلات سیاستی هستند. در دستور کار مبتنی بر شهر،سیاست ها ابزاری برای تشکیل شهر به عنوان هدف سیاست بودند: مشکلی که نیاز به راه حل دارد. با این حال، هدف این مقاله بررسی این مساله نیست که چگونه فضاها یا مقیاس های معین از طریق سیاستهای دولت، فعالیت های سیاسی یا بازسازی دولت ساخته میشوند. در عوض، این مقاله تحقیقات انجام شده در مورد ماهیت اجتماعی »شهرها« و مناطق را تقویت می کند. و در بازآفرینی سیاست، پیامدهای تغییر گرایش از مدل »محلی گرایی جدید« به مدل جایگزین »منطقه گرایی جدید« را بررسی میکند. منشا عنصر مرکزی پروژه منطقه ای نوظهور کارگر جدید - آژانسهای توسعه منطقه ای - قبل از بررسی روابط سیاسی احتمالی بین دولت محلی، با ذکر نمونه هایی از منچستر، و دولت منطقه ای، شمال غربی انگلستان و تحت ترتیبات نهادی جدید مشخص می شود.

کلیدواژه ها:

شهر ، منطقه ، سیاست بازآفرینی ، منچستر ، شمال غربی انگلستان