رد پای حکمت یونانی در اشعار عبدالواسع جبلی غرجستانی

فلسفه هم زاد بشر است و فلسفه ورزی نیز جلوه یی از تفکر انسانی است ؛ با قاطعیت می توان گفت که هیچ دوره ی تاریخی ، بدون فلسفه نبوده است ، جای تردیدی نیست که فلسفه ی غرب به صورت مدون، از یونان به ما و سپس به همه ی جهانیان رسیده است . در صدراسلام بسیاری از منابع حکمی یونان به دست اندیشه وران اسلامی ترجمه شد و باعث ظهور دانشمندان مختلفی در عرصه ی فلسفه ی اسلامی و گسترش گزارههای فلسفی در میان شاعران و نویسندگان فارسی زبان گردید. عبدالواسع جبلی غرجستانی ملقب به ابوالفضایل ، شاعر سدهی ششم هجری می باشد، وی ضمن آشنایی کامل با علوم معاصر خویش ،آگاهی درخور توجهی از حکمت یونان داشته و آن را در شعرش بازتاب داده است . در مقاله ی حاضر به هدف نمایاندن ظرافت های بینش فلسفی شاعر، بیش تر توجه نگارنده به دنبال پاسخ به پرسشی است که آیا می توان جبلی را پیرو فکر فلسفی یونانی دانست ؛ زیرا آنگونه که از شعرهای وی برمی آید، طرز اندیشه ی جبلی به علاوهی تفکر شادخواری اپیکوریسمی ؛ در کل بی شباهت از افکار هلنیسم (یونانی مابی ) نیست ، به منظور ارائه پاسخ به پرسش بالا با توجه به شاخص ها و مولفه های فلسفه ی یونان، به شیوهی استقرایی با استفاده از شیوهی توصیفی تحلیلی و ابزار کتابخانه ای از، میان تمام اشعار دیوان جبلی ، شعرهای مسجل با طرز فکر یونانی دسته بندی ، تطبیق و مورد بررسی قرار گرفته است ؛ حاصل تحقیق بیانگر آنست که اندیشه ی جبلی در مولفه های مادهالمواد هستی ؛ فلسفه ی اپیکوری یاگرامی داشت دم، اغتنام از فرصت ، توجه به لذایذ دنیوی و تاثیرگذاری ستارگان و افلاک بر انسانها، با فلسفه ی یونانی منطبق است .

کلیدواژه ها:

ماده المواد هستی ، گرامی داشت دم ، اغتنام از فرصت ، لذتگرایی ، خوشباشی .