بررسی رویکرد های جامعه پذیری با تاکید بر رویکرد درونی سازی در فرایند آموزش

بر اساس نظرات جامعه شناسان، انسان تولد نارس دارد و با فرآیند جامعه پذیری کامل می شود و این فرآیند برای جوانان همیشه از اهمیت بالایی برخورد دار بوده است. زیرا جوانان رکن اصلی پیشرفت و تحول در کشور هستند. نهاد مدرسه به عنوان یکی از نهادهای اساسی جامعه پذیری و انتقال ارزش ها و نگرش های جامعه به نسل های جدید همواره مورد توجه بوده است. با توجه به اهمیت این موضوع، در این مقاله سعی شده است مکانیسم های جامعه پذیری و نفوذ اجتماعی مورد بررسی قرار گیرد. لذا با روش مروری و بررسی مقالات و مطالعات مرتبط، رویکرد های متابعت، الگوسازی و در نهایت درونی سازی بررسی و تحلیل می شود و پس از آن، میزان اثربخشی هر رویکرد، نحوه تاثیرپذیری، تداوم اثربخشی هر شیوه بر جوانان مورد بررسی قرار می گیرد تا بتوانیم با استفاده درست از هر مکانیسم، در زمان مناسب، فرایند جامعه پذیری موفق را بهتر بتوانیم در نظام تعلیم و تربیت محقق سازیم. بر اساس یافته های این مطالعه، متابعت ناپایدارترین روش ، درونی کردن پایدارترین شیوه نفوذ اجتماعی محسوب می گردد و جوانان بیشترین تاثیر را از روش همانند سازی دریافت می نمایند لذا نظام تعلیم و تربیت برای موفقیت، باید محور فرایند جامعه پذیری را در اهداف خود ، درونی سازی قرار دهد تا از به وجود آمدن سوژه مقاوم در آموزش جلوگیری شود. همچنین الگوسازی یا همانند سازی هم برای شروع تغییر رفتار در جوانان با مکانیسم هایی که در مقاله مطرح گردیده است می تواند مورد توجه نظام تعلیم و تربیت قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

جامعه پذیری ، الگو سازی ، درونی سازی ، متابعت ، آموزش