تبیین اثر بخش بودن یادگیری دانش آموزان از طریق برنامه ریزی و ارائه تدریس فعال در کلاس درس

توجه به این نکته که حجم گسترده اطلاعات و یافته های تکنولوژیکی بشری را نمی توان از طریق تدریس معلم محوری به وسیله کتب درسی به دانش آموزان منتقل سازد. بلکه متخصصان معتقدند که به جای تاکید بر اطلاعات و حقایق و ارائه آنها باید شیوه یادگیری را به دانش آموزان آموخت. دانش آموزان در مدرسه دوران استراحت خود را سپری نمی کنند بلکه باید برای مواجه با مشکلات زندگی آماده شوند و استفاده از روش های غیرفعال و حفظی نمی تواند چنین مقصدی را محقق سازد. به قول آیزنر: یادگیرندگان در صحنه واقعی زندگی با برنامه درسی تعریف شده و یکسان برخورد نمی کنند. به همین منظور معلمان باید با بکارگیری مشارکت دانش آموزان و درگیر کردن آنها با مسائل مختلف، روحیه برخورد با مشکلات و نحوه حل آنها را در آنان پرورش دهند. این هدف اساسی جز در سایه روش فعال در تدریس امکان پذیر نیست. به این ترتیب همه فعالیت های آموزشی و سرمایه گذاری هایی که در آموزش و پرورش انجام می شود به خاطر پویایی کلاس و تحقق تدریس خوب می باشد؛ زیرا از طریق تدریس، اهداف نظام تعلیم وتربیت تحقق می یابد و تا موقعی که در طرز تدریس معلمان تغییر و بهبودی حاصل نشود، ساختمان های جدید، وسایل نقلیه، وسایل آموزشی و… هیچ یک برای بهبود کیفیت آموزشی مدارس، نقش مهمی نمی تواند ایفاء کنند. بنابراین درمیان مجموعه فعالیت هایی که برای تعلیم وتربیت دانش آموزان انجام می شود تدریس، یک کنش و واکنش متقابل بین شاگردان و معلم تلقی می شود و برای این که تاثیر معلم به هنگام تدریس و سایر فعالیت های آموزشی و تربیتی بر شاگردان بیشتر شود بایستی بر نحوه صحیح ارائه درس و موضوع مورد تدریس تسلط کامل داشته باشد. در این پژوهش به تبیین اثر بخش بودن یادگیری دانش آموزان از طریق برنامه ریزی و ارائه تدرس فعال در کلاس درس پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

فراگیر ، دانش آموز ، تدریس فعال ، آموزش ، کلاس ، مدرسه ، برنامه ریزی