بررسی مهارت های ضمن تدریس آموزگار درکنترل کلاس و ارتباط با دانش آموز

تدریس تعامل بین فراگیر و معلم ، براساس طرح منظم معلم برای یادگیری تعریف می شود به معنی دیگر تدریس چیزی نیست جزء روابط دو جانبه ای که قصدی جزء تغییر در یادگیرنده را ندارد، تدریس به منظور یادگیری در آموزش به کار می رود و البته تدریس یادگیری را به بهترین نحوه ممکن حاصل می کند اگر اینگونه است ، و تدریس مبتنی بر رابطه ، کنش و واکنش می باشد یادگیری عمدتا حاصل رابطه است ، ایجاد ارتباط شرط لازم یادگیری است . ”بی گمان امر تدریس را باید در روابط پیچیده انسانی و خصوصیات کلی چنین روابطی بررسی نمود؛ زیرا از نظر ظاهری ، ارائه مطلب درسی ، فرستادن تدریجی پیام آموزشی به منظور ایجاد تغییر در دانش آموزان و دریافت واکنش و یا بازخورد آن پیام به وسیله پیام دهنده (معلم ) است . در جریان مبادله پیامها، اگر قرار باشد که معلم بطور یک طرفه و با استفاده از محرکهایی چون کتاب، فیلم ، نوار صوتی و سایر مواد کمک آموزشی به ارائه مطلب بپردازد و دانش آموزان هیچ واکنشی از خود نشان ندهند هرکس یا هر دستگاهی که به محتوای مواد آموزشی مجهز باشد نیز می تواند جای معلم را بگیرد. اما واقعیت این است که فراگیران نسبت به تدریس معلم واکنش نشان می دهند و جریانی دوجانبه بین آنها برقرار می شود. در واقع تدریس به معنی یک کنش و واکنش پیچیده انسانی بین معلم و شاگردان است و این هم ورزی وروابط متقابل ، به احتمال زیاد عوامل مخل و سربار مانع از آن می شوند که شرایط آرمانی برای برقراری ارتباط در کلاس ایجاد شود.

کلیدواژه ها:

مهارت ، دانش ، عصرنوین ، مدرسه و معلمی