نقش آموزش های خودتنظیمی و خودیاری بر بهبود تعاملات ارتباطی و مشکلات رفتاری - هیجانی دانش آموزان با نیازهای ویژه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش آموزش های خودتنظیمی و خودیاری بر بهبود تعاملات ارتباطی و مشکلات رفتاری - هیجانی دانش آموزان با نیازهای ویژه است . این پژوهش به روش مروری با بررسی متون و اسناد موجود در این زمینه انجام شده است . نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که آموزشهای خودتنظیمی می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا توانایی تمرکز و توجه خود را بهبود بخشند و در مدت زمان بیشتری و با کیفیت بهتری کار کنند. آموزشهای خودتنظیمی می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا بهتر در محیط های جدید و تغییراتی که ممکن است در محیط آموزشی و زندگی شان رخ دهد، انطباق پیدا کنند. این آموزشها می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا در حل مسائل و اختلافات اجتماعی بهتر عمل کرده و به روابط سالم تری دست یابند. آموزشهای خودتنظیمی می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا در محیط های اجتماعی خود بهتر ارتباط برقرار کنند و از فرصت های ارتباطی بهرهوری بیشتری داشته باشند. دانش آموزانی که آموزشهای خودتنظیمی را تجربه می کنند، اغلب توانایی بالاتری در حل مسائل پیچیده و تصمیم گیری های مهم دارند. این آموزشها می توانند به آنها کمک کنند تا با تفکر منطقی و دقیق ، به راهحل های بهتری دست یابند. یکی از اثرات مثبت آموزشهای خودتنظیمی ، افزایش توانایی تمرکز و توجه دانش آموزان است . آموزشهای خودتنظیمی و خودیاری می توانند به عنوان یک ابزار موثر در بهبود تعاملات ارتباطی و مشکلات رفتاری -هیجانی دانش آموزان با نیازهای ویژه مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

آموزش های خودتنظیمی و خودیاری ، بهبود تعاملات ارتباطی ، مشکلات رفتاری - هیجانی