بررسی تطبیقی مولفه های دینداری در صحیفه ی سجادیه با دیدگاه شهید بهشتی و تاثیر آن در تاب آوری با رویکرد جامعه شناختی ، روانشناختی

دینداری ابعاد و مولفه های گوناگونی دارد و یکی از مهمترین مباحثی است که در حوزه های علم حدیث با رویکردهای جامعه شناسی وروانشناسی به آن پرداخته می شود. امام سجاد(ع) براساس شرایط و موقعیت زمان خود به زبان دعا اصول و عقایدی را مطرح کرده است که علمای بعد از آن براساس این مقوله ها، آراءخود را بیان کرده اند اگرچه عینا به این برداشت ذهنی تاکید نکرده اند؛ اما بسیاری از اندیشمندان همانند شهید بهشتی با تاکید بر مباحث کلامی به نوعی به دسته بندی مولفه های دینداری پرداخته اند. پژوهش حاضر دستیابی به مولفه های دینداری در صحیفه ی سجادیه در مقایسه با دیدگاه شهید بهشتی می باشد که با رویکرد جامعه شناختی و روانشاختی به تبین مولفه ها پرداخته می شود. روش پژوهش حاضر تحلیلی - توصیفی ، با مطالعه اصلی محتوی و مضامین دعاهای امام سجاد(ع) درصحیفه ی سجادیه و دیدگاهای شهید بهشتی در مباحث کلامی است . براساس یافته های پژوهش تاکید امام سجاد و شهید بهشتی در مولفه های دینداری بر اصول توحیدی واخلاقی است که به عنوان کارخانه ی انسان ساز در پرورش انسان آگاه، عمل می کندوانسان را از خود شناسی به خدا شناسی سوق می دهد و شرایط تاب آوری را در جامعه برای فرد مهیا می سازد.

کلیدواژه ها:

صحیفه سجادیه ، امام سجاد ، دینداری ، شهید بهشتی ، تاب آوری .