اختلالات تدریس زبان انگلیسی در محیط های آموزشی

امروزه با سواد بودن صرفا به خواندن و نوشتن محدود نمی شود بلکه سواد به معنی ومفهوم واقعی آن در یک جامعه داشتن سواد خواندن و نوشتن به همراه دانستن علوم کامپیوتر و زبان انگلیسی می باشد .آموزش زبان انگلیسی در مدارس ایران از کلاس اول راهنمایی آغاز می گردد و دانش آموزان ۷ سال این زبان را می خوانند اما چون آموزش زبان انگلیسی در ایران برنامه ریزی شده و طبق ضوابط خاص یادگیری زبان بین الملل در سایر کشور ها نمی باشد لذا امروزه فارغ التحصیلان دارای مدرک دکترا و فوق لیسانس و لیسانس و... نمی توانند به خوبی زبان انگلیسی را صحبت کنند .هرساله مبالغ هنگفتی صرف آموزش زبان انگلیسی در نظام آموزشی ایران می شود، اما متاسفانه نتیجه ای که باید در یادگیری پدید آید، چندان مطلوب نیست . آمارها نشان می دهد که کم تر از پنج درصد ایرانی ها می توانند به زبان انگلیسی تکلم کنند. همچنین بیش از ۹۲درصد از داوطلبان ورود به دانشگاهها کم تر از ۱۰درصد تست های مربوط به درس زبان انگلیسی را درست جواب می دهند .مهم ترین دلیل این امر این است که روش تدریس زبان در مدارس ما یک روش قدیمی و بدون بازده است و اگر ما سالها هم با همین رویه پیش برویم ، هیچ تغییری در کیفیت یادگیری دانش آموزان پیدا نخواهد شد. در این روش جز صرف منابع مالی و انسانی فراوان، سود دیگری عاید دانش آموزان و جامعه نخواهد شد.چون این روشی منسوخ و غیرکاربردی است و هم اکنون در دنیا از روشهای جدیدتری برای یادگیری زبان دوم استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

زبان ، انگلیسی ، اختلال ، یادگیری ، دانش آموز