بررسی جایگاه ارزشیابی پیشرفت تحصیلی در مدارس

ارزشیابی یکی از ارکان هر برنامه درسی است . همان طور که در ابتدای هر درس با انجام ارزشیابی تشخیص میزان دانش و توانایی فراگیران سنجیده می شود . پس از هر درس و در پایان درس نیز آموخته های دانش آموزان ارزشیابی می گردد .معمولا ارزشیابی هم میزان پیشرفت فراگیران و هم میزان توفیق آموزگاران را می سنجد و نقاط قوت و ضعف برنامه آموزشی را نشان می دهد. به عنوان معلم باید عمیقا باور داشته باشیم که هر دانش آموز قابلیت رشد و یادگیری را دارد به شرط آنکه ابزارهای سنتی ارزشیابی را که بدون توجه به تفاوتهای فردی، فقط به دنبال نقطه ضعف هاست رها کنیم و ابزاری بسازیم که توانایی ها را شناسایی کند و به دانش آموز اعتماد به نفس بخشد و زمینه را به گونه ای مهیا کنیم که نمره گرایی از بین برود و معلم و دانش آموز و اولیاء همه به دنبال کیفیت کار باشند نه کمیت . کثرت مقالات و کتبی که اخیرا به پیشرفت ارزشیابی تحصیلی اختصاص یافته و در آنها کوشش شده است تا ضرورت و شایستگی ارزشیابی رد شود یا اثر بخشی آن بهبود یابد خود موید این واقیت است که ارزشیابی های کیفی تا چه اندازه مورد توجه و سوال می باشند. اصطلاح ارزشیابی در معنای بسیار وسیع خود عبارت از عملی است که به وسیله آن درباره واقعه ای، یا یک فرد یا شئ با توجه به معیاری قضاوت می شود. از طرف دیگر موضوع قضاوت و معیار ارزشیابی هر چه باشد در نفس عمل تغییری ایجاد نمی شود، بنابراین عمل ارزشیابی حوزه بسیار گسترده ای دارد که غیر از بازده های تحصیلی چندین نمونه دیگر می توان برای آن ذکر نمود. در واقع امتحان نوعی قضاوت است که طبق اصول معینی انجام می شود و وسیله ای برای توصیف تغییر رفتار دانش آموز در جهت اهداف آموزش و پرورش و کمک به بهبود یادگیری است . از این رو روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی - کتابخانه ای می باشد که با استفاده از ابزار فیش برداری و مراجعه به پایگاه ها و کتاب ها و منابع اطلاعاتی داخلی و خارجی اقدام به جمع آوری اطلاعات و داده های لازم شده است .

کلیدواژه ها:

ارزشیابی پیشرفت تحصیلی ، کار پوشه ، مصاحبه ، آزمون های عملکردی ، دانش آموزان