نقش آموزش نمایشی در تسهیل آموزش

نقش آموزش نمایشی یا تئاتر در تسهیل آموزش یکی از روشهای موثر و جذاب برای انتقال مفاهیم و دانش به دیگران است .تئاتر، تقلید یا نمایشی از زندگی است که برای سایرین اجرا می شود و در هر فرهنگ و هر دورهای نیز وجود داشته و دارد. گرچه غالبا به دنیای خیالی و قراردادی تئاتر به دیده یک سرگرمی صرف می نگرند، اما این ابزار یکی از اولین راههایی است که کودکان به واسطه آن درباره زندگی ، اعمال و نتایج رفتارها، سنن و باورها، دیگران و خودشان چیز می آموزند. کودکان از همان بدو تولد برای معنا بخشیدن به جهان اطرافشان از ”وانمودن” استفاده می کنند. آنان محیط اطرافشان را مشاهده کرده، بدان پاسخ می دهند و از کلمات و اعمال بزرگترها تقلید می کنند. این بازیگران کوچک خود به خلق موقعیت دست می زنند و نقش ها را به سایرین نیز تفویض می کنند. آنان با همسالانشان بده بستان کلامی و عاطفی دارند و فضاها و ابزارها را می چینند تا داستانهایشان را صورت تحقق بخشند. آنان یکدیگر را رهبری می کنند تا نمایشی را سامان دهند و به نمایش یکدیگر گوش می سپارند. به عبارت سادهتر، کودکان با توانایی های بالقوهشان برای نمایشنامه نویسی ، بازیگری ، طراحی ، کارگردانی و تماشاچی گری به مدرسه قدم می گذارند.گرچه برنامه های آموزش تئاتر در بسیاری از مدارس ابتدایی و راهنمایی سطح کشور وجود دارند، تنها معدودی قادر به درک اهمیت و قدرت درام در زندگی و آموزش هستند.در این مقاله ، نقش و اهمیت آموزش نمایشی در تسهیل آموزش بررسی می شود و به توجه به منابع معتبر علمی می پردازیم .

کلیدواژه ها:

نقش ، آموزش نمایشی ، تسهیل ، آموزش