نقش بکارگیری معارف دینی در آموزش و یادگیری

هدف از تربیت دینی ، حضور قرآن و سیره معصومین (ع) در متن زندگی دانش آموزان است . ماباتعلیم مسائل دینی و با روشهای مطلوب وخاص می توانیم در دانش آموزان درک و شعور دینی ایجاد کنیم . اگر تلاش همه ما بر این باشد که از طریق روح حاکم بر تمامی برنامه های رسمی وغیر رسمی ( فوق برنامه و مکمل ) تربیت ، تزکیه و تادیب صورت گیرد و مفاهیم نظری به صورت ” رفتار دینی ” در آید ، می توانیم ادعا کنیم که تربیت دینی تا حد زیادی تحقق پیدا کرده است . آنچه با توجه به مقتضیات زمان در تربیت دینی باید مد نظر قرار گیرد ، اصلاحات در روشهای تربیت دینی است . مدیریت مراکز آموزش و پرورش ما با توجه به تفاوت های فردی در دانش آموزان ، اصل زیبایی شناسی و ابراز هنر را به ویژه در غنی سازی ، اوقات فراغت و فوق برنامه باید لحاظ کنند و در این مسیر عمدتا” به مراحل رشد کودکان و نوجوانان در گروه های سنی مختلف توجه داشته باشند و همچنین باید به اهمیت نقش خانواده در ایجاد معنویت و تربیت دینی کودکان توجه جدی شود و باایجاد راهکارهای مختلف در خانواده ها زمینه رشد معنوی و تربیت دینی دانش آموزان را فراهم کرد.منشاءاکثر غفلتهاوبی خبریها و چیره شدن جهالت ونادانی برجامعه ،وکوتاهی و نارسائیهای مردم در شناخت فرایض ، عبارت از کمبودهایی است که در قیام به وظایف شرعی و اداء آیین وراه و رسم دین مقدس اسلام ، به چشم می خورد. این رفتار موجب می شود که جاهل و نادان به نادانی و جهل ، بیش از بیش گرایش یافته و افکار تبهکار ، فزونتر از هر زمان در فساد وتبهکاری غوطه ور گردند.علم و دانش صرفا عبارت از حاضرالذهن بودن نسبت به معلومات واطلاعات وانباشتن و ذخیره ساختن معارف ویژه در ظرف نیروی حافظه نمی باشد.علم عبارت از نورانیت انسان است و این نورانیت و روشنی باطن ، منشا بصیرت و بینش و ترسوخشیت به خاطر خداست .

کلیدواژه ها:

اهداف تربیت ، زندگی سالم ، موفقیت