اثر بخشی مداخلات روان شناسی مثبت نگر بر کفایت اجتماعی ، تاب آوری و استرس درک شدهدانشجویان پزشکی

بهداشت روانی نقش مهمی در تضمین پویایی و کارآمدی هر جامعه ایفاء می کند. از طرفی دانشجویان پزشکی ضمن داشتن مشکلات سایر دانشجویان، فشارهای روحی و روانی محیط بیمارستان، برخورد با مسائل و مشکلات بیماران را نیز دارند و به همین دلیل بیشتر از سایر دانشجویان در خطر از دست دادن سلامت روانی هستند، بنابراین هدف پژوهش ، بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کفایت اجتماعی ، تاب آوری و استرس درک شده دانشجویان پزشکی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود.به این منظور ۳۰ دانشجو مشغول به تحصیل در رشته پزشکی به صورت تصادفی در دسترس از دانشکده علوم پزشکی ساوه از طریق لیست اعلامی واحد آموزش انتخاب شده و به صورت تصادفی نیز در دو گروه ازمایشی و کنترل گمارش شدند. مداخله آموزشی در ۸ جلسه به گروه آزمایش ارائه گردید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. هر دو گروه پرسشنامه های کفایت اجتماعی فلنر و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه استرس ادراک شده (PSS)، در پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند . یافته ها نشان دادند آموزش مثبت نگری به طور معناداری باعث افزایش کفایت اجتماعی ، تاب آوری و کاهش سطح استرس درک شده در پس آزمون و پیگیریدانشجویان پزشکی شد. با توجه به یافته های این پژوهش ، می توان از مداخلات مثبت نگر برای ارتقا سلامت روان و کاهش مشکلات روانشناختی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

مداخلات روان شناسی مثبت نگر ، کفایت اجتماعی ، تاب آوری ، استرس درک شده