طراحی الگوی مدیریت فعالیت های فوق برنامه تربیت بدنی آموزش و پرورش ایران

اهمیت و ضرورت فعالیت های مکمل و فوق برنامه در مدارس راباید در نقش آن درجهت اصلاح یا رفع نواقص و نارسایی های نظامتربیتی دانست . فعالیت های مکمل و فوق برنامه مرزهای یادگیری را گسترش داده بالحاظ رویکردهایی چون یادگیری در خانواده و جامعه و نیز توسعه مهارت های زندگی ، یادگیری و آموزش را تحت تاثیر قرار داده است . این فعالیت ها دانش آموزان را به عنوان یک محقق به کنکاش و کشف مفاهیم سوق داده و کاستی های موجود را جبران نموده و موجب تقویت تفکر و تعقل آنان می گردد. همین طور موجب می شوند آموزش از انتقال صرف و یکسویه اطلاعات از معلمان به دانش آموزان خارج شده ودانش آموزان را به فضایی علمی و تحقیقی رهنمون گشته و شادابی را به مدرسه ارمغان آورند و نیز رابطه ای دوستانه و صمیمانه بین شاگرد و معلم ایجاد نمایند. فعالیت های مکمل فوق برنامه به پرورش روحیه اعتماد به نفس ، هم زیستی ، تحمل آرای دیگران ، سعه صدر و سلامت جسمی و روانی دانش آموزمی انجامد. بدیهی است که جهان آینده به انسانهایی نیاز دارد که خلاق و توانمند باشند، ویژگی های عصر اطلاعات را به خوبی درک کنند و نیز بتوانند فعالانه به دانش های مورد نیاز بپردازند و ورزش و تربیت بدنی یکی از مهمترین عواملی است که می تواند اوقات فراغت دانش آموزان را پر کنند و بر رشد فرهنگی یک نظام موثر واقع شود و بدون آن حیات معنوی یک جامعه به خطر می افتد. پس با ورزش و تربیت بدنی می توان دانش آموزان را به کلاسهای فوق برنامه ورزشی دعوت کرد و این کار باعث رشد و شکوفایی و خلاقیت آن شد. اگر این برنامه ورزشی همراه با دروس آموزشی همگام باشند تاثیر زیادی بر یادگیری آنان دارد. ورزش از طریق افزایش اعتماد به نفس و خودپنداری مثبت سبب تمرکز حواس، روحیه ، نشاط و کارکرد مناسب سیستم های بدنی و پیشگیری از بروز بیماری های روانی و اختلالات رفتاری می گردد که پیامد آن بهبود عملکرد تحصیلی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، فعالیت های فوق برنامه ، تربیت بدنی ، آموزش و پرورش ، ایران