تاثیر خودگویی مثبت بر میزان خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی

این پژوهش با هدف تعیین اثر بخشی خودگویی مثبت بر میزان خودکارآمدیدانش آموزان دختر دوره ابتدایی اجرا شد. جامعه آماری در این تحقیق عبارت بودنداز دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی که در سال تحصیلی ۱۳۹۸ - ۱۳۹۹ درمنطقه ۲۰ تهران مشغول به تحصیل بودند. این پژوهش مبتنی بر طرحی نیمهآزمایشی با بیش ازمون و پس آزمون بود ابتدا از بین مدارس ابتدایی دخترانه منطقه۲۰ تهران دو مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و سپس از هر مدرسه از بینکلاسهای پایه ششم به صورت تصادفی یک کلاس به عنوان نمونه انتخاب شده و ازطریق نمونه گیری تصادفی دانش آموزان انتخاب شده یکی از مدارس به عنوان گروهآزمایش ۳۴ نفر و مدرسه دیگر به عنوان گروه کنترل ۳۴ نفر انتخاب شدند. دانشآموزان گروه آزمایش به مدت یک ماه ، هشت جلسه آموزش خودگویی مثبت دریافتکردند. ابزار اندازه گیری آزمون خودکارآمدی عمومی شرر بود که در مورد هر دوگروه به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها ازتحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. نتایج تحلیلکوواریانس و همچنین آزمون بن فرونی جهت مقایسه میانگین ها نشان داد کهخودگویی مثبت بر افزایش خودکارآمدی دانش آموزان به طور معناداری موثر است.