نقش واسطه ای خودکنترلی در ارتباط بین سرسختی روانشناختی و احساس تنهایی زنان مطلقه

طلاق و فروپاشی زندگ ی منجر به بر هم خوردن تعادل روانی - عاطف ی افراد خانواده می گردد و ابتلا به اختلالات روانی به خصوص در زنان که ظرافت عاطفی صفت شاخص تشکیل شخصیت آنان می باشد، امری محتمل است . پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودکنترلی در ارتباط بین سرسختی روانشناختی و احساس تنهایی زنان مطلقه انجام شد. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه در شهر شیراز در سال ۱۴۰۱ بود و نمونه آماری شامل تعداد ۱۵۰ نفر بود که به صورت نمونه گیری در دسترس از افراد جامعه انتخاب شدند و به کمک پرسشنامه خودکنترلی ، پرسشنامه ی احساس تنهایی دانشگاه کالفرنیا و پرسشنامه مقیاس سرسختی روانشناختی اهواز مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های پژوهش با استفاده از روش ها ی آمار توصیفی (مرکزی و پراکندگی ) و آمار استنباطی تحلیل مسیر با استفاده از روش بارون و کنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد سرسختی روانشناختی به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی احساس تنهایی و به صورت مثبت و معنادار قادر به پیش بینی خودکنترلی می باشد. از دیگر نتایج این بود که خودکنترلی به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی احساس تنهایی می باشد. همچنین خودکنترلی نقش واسطه ای معنی داری در ارتباط بین سرسختی روانشناختی و احساس تنهایی زنان مطلقه دارد.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، سرسختی روانشناختی ، احساس تنهایی