نظریه های رشد کودک و تاثیر آنها بر آموزش و مراقبت های دوران کودکی

نظریه پردازان رشد از تحقیقات خود برای ایجاد فلسفه هایی در مورد رشد کودکان استفاده می کنند. آنها داده ها را بر اساس طرحی برای توسعه نظریه خود سازماندهی و تفسیر می کنند. نظریه به بیان سیستماتیک اصول مربوط به پدیده های مشاهده شده و ارتباط آنها با یکدیگر اشاره دارد. یک نظریه رشد کودک به رشد و رفتار کودکان می نگرد و آن را تفسیر می کند. عناصری را در ساختار ژنتیکی کودک و شرایط محیطی که بر رشد و رفتار و نحوه ارتباط این عناصر تاثیر می گذارد، نشان می دهد. بسیاری از نظریه های رشد، بینش هایی را در مورد اینکه چگونه عملکرد افراد تحریک می شود، تداوم می یابد، هدایت می شود و تشویق می شود، ارائه می کنند. روانشناسان چندین نظریه رشد را مطرح کرده اند. این مقاله به تشریح نظریه های رشد و بنیانگذاران آنها می پردازد که بیشترین تاثیر را در زمینه های رشد کودک، آموزش دوران کودکی و مراقبت داشته اند. بخش های زیر به بررسی برخی از تاثیرات روی رشد فردی ، مانند نظریه ها، نظریه پردازان، مفاهیم نظری و اصول خاص می پردازند.این مقاله بر پنج نظریه که بیشترین تاثیر را داشته اند تمرکز دارد: بلوغ گرایی ، ساخت گرایی ، رفتارگرایی ، روانکاوانه و بوم شناختی .هر نظریه تفسیرهایی را در مورد معنای رشد و رفتار کودکان ارائه می دهد. اگرچه این نظریه ها به طور جمعی در مکاتب فکری دسته بندی می شوند، اما در هر مکتب متفاوت هستند.

کلیدواژه ها:

نظریه ها ، نظریه پردازان ، رشد کودک ، آموزش در دوران کودکی