بررسی و راهکارهای پرخاشگری و زورگویی در دانش آموزان ابتدایی

پرخاشگری یکی از رایجترین واکنشهای یک فرد نسبت به ناراحتیها و » ناکامی هایی است که به منظور صدمه رساندن به دیگران، کسب پاداش، ارضای نیازها یا رفع موانع انجام می شود. چون تمام رفتارها و اعمال انسانها دارای هدف است ، رفتار پرخاشگرانه نیز هدف دارد. هدف، مهمترین عامل در توجیه نوع رفتار است . به طور کلی پرخاشگری ، رفتارهای تهاجمی و خصمانه ، واکنشی نسبت به ناکامی و سرکوبی امیال است که زاییده تعامل پیچیده بین وضعیت محیطی و تغییرات بیوشیمیایی و عوامل فرهنگی و پاسخهای آموخته شده است و به صورت ضرب و جرح، آزار و اذیت ، تخریب و صدمه رسانی به دیگران بروز می کند. پرخاشگری و زورگویی در میان دانش آموزان دبستانی موضوعی است که طی سالهای اخیر توجه پژوهشگران، معلمان و والدین را به خود جلب کرده است . این مقاله به بررسی عمیق راهکارهای مقابله با این رفتارهای منفی در محیط های آموزشی می پردازد و استراتژی های پیشگیرانه و تدابیر مداخله ای موثر برای کاهش پرخاشگری و زورگویی در بین دانش آموزان ابتدایی را معرفی می کند. با استفاده از تحلیل های کیفی و کمی مبتنی بر دادههای جمع آوری شده از مدارس مختلف ، این پژوهش به ارزیابی اثربخشی برنامه های آموزشی مداخله ای ، کارگاههای آموزشی برای والدین و معلمان، و فعالیت های گروهی تمرکز دارد که هدف از آنها افزایش آگاهی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان است . علاوه بر این ، تاکید زیادی بر اهمیت فضای مدرسه ای مثبت ، که در آن دانش آموزان احساس امنیت و پذیرش می کنند، شده است . نتایج نشان می دهد که ترکیبی از رویکردهای پیشگیرانه و واکنشی می تواند در کاهش میزان پرخاشگری و زورگویی در مدارس ابتدایی موثر باشد. این مقاله پیشنهاد می کند که با اجرای سیستماتیک این راهکارها، می توان به محیط آموزشی سالم تر و امن تری دست یافت که در آن همه دانش آموزان قادر به رشد و یادگیری بهینه هستند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، زورگویی ، دانش اموزان