شناسایی و بررسی اختلالات رفتاری دانش آموزان نابینا- اوتیسم دوره ابتدایی

طیف اوتیسم اختلالی نورولوژیک است که خودش را در سال های اولیه رشد کودکان نمایان می کند. این اختلال باعث مشکلاتی چون رفتارهای تکراری و کلیشه ای ، نقص در مهارت های ارتباطی کلامی و غیرکلامی و رفتارهای اجتماعی می گردد. از آن جا که نا آرامی در بین کودکان در کلاس درس با مسایلی چون جابه جا شدن روی نیمکت ، صحبت با نفر کناری ، پشت سری و...، ایجاد صدا مانند ضرب گرفتن روی میز یا جامیز، ساییدن کف پا به زمین ، نقاشی کردن روی میز، دفتر، کتاب و... مشخص می شود. اغلب این دانش آموزان فقط به صورت غیرارادی چیزی را شنیده و یادداشت می کنند، اما در حقیقت در رویای خود غوطه ور هستند. هر روز که از کوچه و خیابان های شهر گذر می کنیم آدم های زیادی با ویژگی های منحصر به فرد را می بینیم که گاه برخی از آنها بیش از سایرین توجهمان را جلب می کند؛ آدم هایی که نه به خاطر سرو صدایشان بلکه به سبب سکوت و گوشه گیریشان متمایز شده اند.آدم هایی که شاید در ظاهر ساکت و گوشه گیر باشند اما حرف ها و و توانایی های بسیاری در سکوتشان پنهان کرده اند که فقط گوشی شنوا آن را درک می کند. اختلالاتی چون"اوتیسم " (در خود ماندگی ) اختلالی است که زمینه ساز این تفاوت ها شده است ، اختلالی که منشا بروز آن هنوز قطعی نیست اما روش های درمانی و آموزشی برای بهبود این اختلال راهگشا خواهد بود. مخصوصا اگر این اختلال با اختلالاتی چون نابینایی نیز همراه باشد مسئله بسیار بغرنج تر می گردد. آموزش مساله ای است که هر طیفی از جامعه باید از آن بهره مند شود اما برخی افراد به دلیل شرایط ویژه ای که دارند برای بهره گیری از شرایط نیازمند فضا و امکاناتی متفاوت تر هستند؛ از جمله این افراد کودکان و دانش آموزان نابینا و اوتیستیک می باشند که نسبت به سایر گروه های با شرایط ویژه، به دلیل عدم آگاهی کافی از شرایطشان مهجور واقع شده اند.

کلیدواژه ها:

بیماری ، اوتیسم ، نابینا ، اختلالات رفتاری ، دانش آموزان.