بررسی اهمیت روش تدریس مشارکتی در یادگیری و توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان

یادگیری مشارکتی در همه سطوح تحصیلی (از پیش دبستان تا دوره بعد از دبیرستان)، یک راهبرد آموزشی موفقیت آمیزی طلقی می شود. یادگیری مشارکتی به دلیل خصوصیات رشدی دانش آموزان در دوره نوجوانی یک روش آموزشی مناسبی می باشد. نوجوان نیاز به اجتماعی شدن، عضو یک گروه شدن، سهیم کردن احساسات و دریافت حمایت عاطفی دارند و نیاز به یادگیری این دارند که مسائل را از دیدگاه دیگران ببینند. گروههای یادگیری مشارکتی ، دانش آموزان را براساس پایگاه کلاسی ، نژاد یا جنسیت جدا نمی کند. یادگیری مشارکتی یک روش همسال محور است که عملکرد تحصیلی را بالا می برد و ارتباطات اجتماعی مثبت را پایه گذاری می کند .در این مقاله به بررسی اهمیت روش تدریس مشارکتی در یادگیری و توسعه مهارت های اجتماعی دانش آموزان می پردازیم . در روش یادگیری مشارکتی دانش آموزان مهارت های اجتماعی را از طریق مشارکت در فعالیت های گروهی کسب می نمایند، زیرا گروه جایی است که دانش آموزان در آن یاد می گیرند که چگونه به حرف دیگران گوش دهند، وسط حرف دیگران نپرند و کلام آنها را قطع نکنند، خویشتن داری را تمرین کنند و هر موقع نوبت آنها شد، شروع به صحبت کنند، به آرامی صحبت کنند، تماسهای چشمی برقرار کنند، نظرات دیگران را بشنوند و به آنها احترام بگذارند، عقاید و نظرات را مورد انتقاد قرار دهند و نه فرد نظردهنده را. یاد می گیرند که چگونه به مسائل از منظر دید دیگران بنگرند، چگونه انتقاد پذی باشند و تحمل عقیده مخالف را داشته باشند، دیگران را چگونه تشویق به صحبت کنند، چگونه از دیگران کمک بخواهند و چه هنگام این کار را انجام دهند، یاد می گیرند که چگونه تقسیم کار کنند، چگونه بصورت مشارکتی برای رسیدن به هدفی مشرکت کار کنند ، تمامی این مهارتها آموخته شده و در گروه تمرین می شود و کم کم در فرد درونی می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، مهارت های اجتماعی ، دانش