اهمیت محیط مدرسه در شکل گیری شخصیت اجتماعی دانش آموزان

اجتماعی کردن صحیح دانش آموزان و آموزش مهارتهای اجتماعی لازم به آنان همواره بعنوان یکی از اهداف عالیه ی نظام رسمی تعلیم و تربیت بوده است . برنامه ریزی قبلی , هدف گذاری دقیق و تلاش مستمر برای آموزش و تقویت آن ضروری است .جریان اجتماعی شدن که در آن هنجارها , نگرشها, انگیزهها, و رفتارهای فرد شکل می گیرد تا به نحو مطلوب در جامعه رفتار کند, از کودکی شروع می شود و در تمام طول زندگی ادامه دارد.مدرسه بعنوان اولین جایگاه رسمی تجربه اجتماعی دانش آموزان می تواندنقش تعیین کننده در تقویت کمرویی و یا بر عکس ایجادو رشد مهارتهای اجتماعی داشته باشد. متاسفانه در بسیاری از موارد کمرویی و نقص در مهارتهای اجتماعی کودکان در کلاس درسو فضای مدرسه تقویت شده و رفتار انفعالی , آرام و سکوت مضطربانه کودک کمرو بعنوان یک صفت پسندیده تلقی می شود. سالهای حساس رشد اجتماعی دانش آموز مقارن با سنین مدرسه اعم از دوره ابتدایی تا دبیرستان است . لذا از آنجا که دانش آموزان در این سنین سرنوشت ساز اغلب فرصتهای زنده خود را در مدرسه سپری می کنند, ناگزیر مدرسه موظف است فرصتهای مناسب برای رشد اجتماعی دانش آموزان فراهم کند.

کلیدواژه ها:

محیط مدرسه ، شخصیت اجتماعی ، دانش آموز