پیش بینی اضطراب جدایی کودکان بر اساس سبک های دلبستگی و حساسیت اضطرابی والدین

پژوهش حاضر با هدف اضطراب جدایی کودکان بر اساس سبک های دلبستگی و حساسیت اضطرابی والدین انجام شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آمار ی پژوهش کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر مشهد بودند که در سال تحصیلی ۱۴۰۲ در مدارس ناحیه ۶ مشغول به تحصیل بودند. تعداد افراد نمونه بر اساس تعداد مولفه های مورد مطالعه معین شد که با توجه به اینکه تعداد مولفه ها ۷ عدد می باشد و به ازاء هر مولفه ۲۵ نفر انتخاب شدند و ۱۷۵ نفر دانش آموز دبستان به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. بدین صورت که از بین همه ناحیه ها ، ناحیه ۶ به صورت تصادفی انتخاب شد و از ناحیه ۶ تعداد ۴ مدرسه انتخاب و سپس آزمون ها انجام شد. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه سبک های دلبستگی هازن و شیور(۱۹۸۷) ، حساسیت اضطرابی والدین ((ASI و پرسشنامه اضطراب جدایی بیماهر (۱۹۹۹) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش همزمان انجام شد. نتایج نشان داد حساسیت اضطرابی والدین در کل ۲۵ درصد از واریانس نمرات اضطراب جدایی کودکان را تبیین می کند. همچنین بعد ترس از نگرانی بدنی به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب جدایی کودکان میباشد و بعد کنترل شناختی به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب جدایی کودکان می باشد و بعد اضطراب دیگران به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب جدایی کودکان می باشد. همچنین سبک های دلبستگی در کل ۲۷ درصد از واریانس نمرات اضطراب جدایی کودکان را تبیین می کند. بعد اجتنابی به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب جدایی کودکان میباشد و بعد دلبستگی ایمن به صورت منفی و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب جدایی کودکان می باشد و بعد دوسوگرا به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی اضطراب جدایی کودکان می باشد.

کلیدواژه ها:

اضطراب جدایی ، سبک های دلبستگی ، حساسیت اضطرابی