اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر کاهش علائم نقص توجه و بیش فعالی و کیفیت ارتباط با همسالان کودکان بیش فعال دبستانی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر کاهش علائم نقص توجه و بیش فعالی و کیفیت ارتباط با همسالان کودکان بیش فعال دبستانی انجام شد. پژوهش حاضر، با هدف کاربردی ، از نوع کمی ، به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر، شامل کلیه ی کودکان بیش فعال دبستانی ۷ تا ۱۲ ساله شهر مشهد ناحیه ۶ در سال ۱۴۰۲ بود. در پژوهش حاضر، پژوهشگر از میان کلیه ی کودکان مدارس ابتدایی پسرانه ناحیه ۶ شهر مشهد با روش هدفمند و با آزمون نقص توجه کانرز فرم معلم تعداد ۴۰ دانش آموز بیش فعال را شناسایی و به صورت تصادفی ۲۰ نفر را در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل قرار داد. و پیش آزمون از آنها به عمل آمد. پس از آن در آخرین جلسه آموزش از گروه آزمایش و گروه کنترل که هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند مجدد پس آزمون اخذ شد. در نهایت داده ها توسط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. پرسشنامه ها بعد از جمع آوری با نرم افزار ۲۱ spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت . بدینگونه که در سطح توصیفی به محاسبه شاخص های توصیفی نظیر میانگین و انحراف معیار پرداخته شد و در سطح استنباطی وجهت بررسی فرضیه ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. جهت بررسی تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر بهبود کیفیت ارتباط با همسالان از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد که نتایج حاصل از آن نشان داد آموزش ذهن آگاه ی بر بهبود کیفیت ارتباط با همسالان تاثیر معناداری دارد. جهت بررسی تاثیر آموزش ذهن آگاهی بر کاهش علائم نقص توجه و بیش فعالی از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد که نتایج حاصل از آن نشان داد آموزش ذهن آگاه ی بر کاهش علائم نقص توجه و بیش فعالی تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ذهن آگاهی ، علائم نقص توجه و بیش فعالی ، کیفیت ارتباط با همسالان