بررسی رویکردهای استفاده از تکنولوژی آموزشی در تعلیم و تربیت

هدف از این پژوهش بررسی نقش تکنولوژی در یادگیری و کارایی آن در تعلیم و تربیت و آموزش است . این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای - اسنادی بوده است . امروزه اهمیت آموزش و پرورش متناسب با نیازهای فرد و جامعه ، بیش از همه احساس می شود زیرا دنیایی که با شبکه های اطلاعاتی به هم پیوند خورده، متقاضی نیروی کاری است که بداند چگونه از فناوری ، به عنوان ابزاری برای افزایش بهره وری و خلاقیت استفاده کند. این نیروها باید در آموزش و پرورش تربیت شوند؛ علاوه براین همه افراد جامعه نیز برای رفع نیازهای روزمره خویش ناگزیر هستند که مهارت استفاده از فناوری های نوین را فرا گرفته ، از آن استفاده نمایند. زندگی در دنیای کنونی نیازمند آموزش و پرورش مبتنی بردانایی ، تحقیق و نوآوری است و استفاده از فناوری های جدید ارتباطی ، ما را در این امر یاری می کند و سبب ارتقای کیفیت فرایند یاددهی - یادگیری ، ایجاد فرصت های یادگیری برابر، توجه به تفاوت های فردی ، کمال بخشیدن به خود و محیط پیرامون می گردد. تلفیق دانش مبتنی بر تحقیق و پژوهش ، تجربه و شایستگی برای ایجاد خلاقیت و نفوذ فناوری های جدید اطلاعاتی به مراکز آموزشی از مدارس تا دانشگاه ها و حتی منازل، روابط ساده معلمی و شاگردی را به طور کلی دگرگون ساخته است . به این ترتیب ، الگوهای سنتی یادگیری متحول شده اند و کاربران با حجم گسترده ای از اطلاعات و دانش مواجه هستند. درآخر امید است که بکارگیری فناوری اصلاعات و ارتباط در تعلیم تربیت ، مفهوم تعلیم و تربیت را غنی تر سازد.

کلیدواژه ها:

فناوری ، فناوری اطلاعات ، تکنولوژی ، تکنولوژی آموزشی ، تعلیم و تربیت