افت تحصیلی دانش آموزان،چالشی در نظام تعلیم و تربیت کشور

مساله افت تحصیلی به عنوان قدیمی ترین و بحث انگیزترین مساله آموزش و پرورش ایران در دهه های اخیر بوده است که فاصله بین وضعیت علمی موجود فراگیران با وضعیت مورد انتظار آنها از حد معقول و مقبول آن فراتر رفته است و منجر به خسارتهای اقتصادی ، روانی و اجتماعی شده است .تحقیقات انجامشده نشان می دهد در کشور ما شکست تحصیلی زیاد و پرحجم بوده و از همان سال اول ابتدایی گریبانگیر برخی از دانش آموزان می شود. تحلیل های آماری نشان می دهند که این پدیده در ایران نیز همانند سایر جوامع گزینشی بوده و همه طبقات به یک نسبت با آن مواجه نیستند. این امر در مناطق محروم و روستایی و در میان حاشیه نشینان شهرها بسیار عمیق تر است .متاسفانه گه گاه در ارائه آمار و ارقام، دقت لازم صورت نمی گیرد تا میزان و حجم واقعی معضلات آموزشی و فرهنگی مشخص شود. وقتی در مواردی مانند مساله بی سوادی آمار متفاوتی از ۲۲ تا ۳۲ درصد ارائه می شود، چگونه انتظار داریم برنامه ریزی درستی در این مورد صورت گیرد؟ متاسفانه بدتر از این ، در بحث افت تحصیلی پاک کردن صورت مساله ، به جای حل مساله در بحث افت تحصیلی قابل تامل است . یعنی به جای مردودی و تجدیدی ، اجازه تکرار امتحان در نوبت های متوالی را به معنی کاهش افت تحصیلی بیان می کنند.شناخت علل فردی ، اجتماعی از یک طرف و علل ساختاری و آموزشی نظام تعلیم و تربیت از طرف دیگر مسائل را پیچیدهتر کرده است . بدین منظور برای کاهش افت تحصیلی می توان از تغییر و نوآوری آموزش در عرصه تربیت هنر، نظام ارزشیابی ، روشهای تدریس ، مشارکت اولیاء، و سبک های مدیریت مدارس استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

فرهنگی ، آموزشی ، علمی ، دانش