اهمیت بکارگیری آموزه های دینی در تربیت فرزند

امر تربیت که یکی از زمینه های مهم در مناسبات انسانی است نیز از این قاعده مستثنا نیست . نحله ها و مکاتب تربیتی هیچ گاه خود را فارغ از چارچوبهای بنیادین و اصول نظری معرفی نمی کنند. حتی مکتب هایی چون رفتارگرایی ، که بر رفتار تاکید می کنند و اهداف کلی و آرمانی را چندان قابل مطالعه و تحقیق نمی دانند، نیز هرگز ادعایی در شکستن حصر قواعد و اصول کلی حاکم بر رفتار را ندارند؛ چرا که پذیرش همین قواعد و ا صول کلی سبب امتیاز و ت شخیص مکاتب تربیتی و جدایی آنها از یکدیگر می شود. آنچه همه ، بر سر آن اتفاق نظر دارند دا شتن هدف و رو شهای متنا سب با آن ا ست . انتخاب هدفهای تربیتی ریشه در نوع انسان شنا سی مختلف دارد و هدفها، تعیین کننده نوع روشهای تربیتی اند. بنابراین ، می توان هماهنگی اصول را با مبانی انسان شناسی از طریق هدف و غایت شنا سی کاملا توجیه کرد. به بیانی وا ضحتر منشا ان شقاق ا صول، اهدافی ا ست که همواره از زوایای درک موقعیت ان سان در جهان بر اساس رویکردهای گوناگون به او و جهان دریافت شده است . با توجه به آنچه بیان شد، حداقل مفاهیمی که در دستور کار هر مکتب تربیتی قرار می گیرد عبارت ا ست از: مبنا، هدف، ا صل و روش. شناخت مفاهیم مزبور و درک نحوه ارتباط آنها ن سبت به یکدیگر و کارکرد متمایز هر یک در زمینه ی تربیت ، ما را به ساخت چارچوب یا نظام تربیتی مشخص رهنمون می سازد؛ چارچوبی که فرایند تربیت در آن آغاز، و به سرانجامی متناسب با شاخص های آن، نایل می شود.

کلیدواژه ها:

تربیت ، آموزش و پرورش اسلامی ، مذهب