عصر نوین و نقش تحول آفرین مدرسه در پرورش اخلاقی دانش آموزان

تربیت دینی به معنای فعالیت های نظاممند و برنامه ریزی شده نهادهای آموز شی جامعه به منظور آموزش بینش ، منش و آموزههای دین به افراد است ، به گونه ای که در عمل نیز به آنها پایبند باشند یا به عبارت دیگر، تربیت دینی به هرگونه فعالیت هدفمندی گفته می شود که در نظام آموزش و پرورش ک شور به منظور تقویت ایجاد شناخت و باور به معارف دینی ، گرایش به ارزشها و هنجارهای دینی و التزام عملی به احکام و دستورات دینی طراحی شده است .با مقایسه آنچه در مجموع درباره معنای ریشه ای لغات تعلیم و تربیت گفته شد، روشن می شود که نه تنها تعلیم ، وسیله ای برای تربیت به شمار می رود، بلکه خود از مصادیق تربیت است . البته بین تریبت در مقام عمل ، و دانش تربیت ، فرق است . تربیت در مقام عمل ، امری است که بر فرد یا گروهی از افراد اعمال می شود یا فرد یا گروهی از افراد، آن را می پذیرند؛ اما دانش تعلیم و تربیت یک رشته علمی است که واقعیت ها و موقعیت های تربیتی را تحقیق و بررسی می کند و امروزه م شروعیت خود را در عر صه علوم به اثبات ر سانده ا ست . وجود علایق خاص، ترتیب سوالها و شیوه پا سخ دهی به پرسش ها، چارچوب مفهومی خاصی را فراهم می کند که آن را از دیگر علوم متمایز می نماید.

کلیدواژه ها:

آموزش متحول ، آموزش و تربیت ، اخلاق دینی