تاثیر عاطفی مادران بر مسئولیت پذیری دانش آموزان پسر

مسئولیت پذیری به معنای قابلیت پذیرش، پاسخگویی یا به عهده گرفتن کاری است که از فردی درخواست شود و انسان مسئول به عنوان انسانی کارآمداست که سکان زندگی اش رابه دست میگیرد. سوال اکثر مادران این است که چگونه فرزندانی مسئولیت پذیر بار بیاوریم امادر عمل وکردارشان این باورمسئولیت پذیری را عملی نمی کنند و پس از اینکه فرزند وارد مدرسه می شودانتظار دارند که مسئولیت پذیری را تنها در مدرسه بیاموزد تا اینکه کارهایش را خودش انجام دهد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین روش های رفتاری مادران با مسئولیت پذیری دانش آموزان پسر مدرسه ثامن الائمه انجام گرفت . طرح تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر بوده است . نتایج به دست آمده نشان داد که بین روش تربیتی اقتدار منطقی مادران و مسئولیت پذیری پسران رابطه مثبت و بین روش تربیتی سهل گیرانه و سخت گیرانه مادران با مسئولیت پذیری پسران رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین بین روش تربیتی اقتدار منطقی با خودمدیریتی ، قانونمندی ، امانت داری ، وظیفه شناسی و سازمان یافتگی همبستگی مثبت معناداری مشاهده شده است . علاوه بر این نتایج نشان داد که روش تربیتی سخت گیرانه نمی تواند به تنهایی مسئولیت پذیری دانش آموزان را پیش بینی کند. بنابراین دانش آموزانی که با روش اقتدار منطقی پرورش یافته اند از مسئولیت پذیری بیشتری نسبت به دانش آموزانی که با دو روش سهل گیر و سختگیرانه پرورش می یابند برخوردار بودند.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری ، تربیت دانش آموز ، روش ه ای تربیتی ، مدرسه ثامن الائمه