تاثیر داستان در تربیت اخلاقی و پرورش عواطف انسانی

از جمله فعالیتهایی که می تواند بدون ایجاد حساسیت در نظام آموزشی از عهده ی مسئولیت خطیر پرورش کودکان بر آمده و همه چیز را همانند حلقه ای واحد به دور خود جمع کند، فعالیت قصه گویی است . قصه به لحاظ نیاز فطری انسان ، همیشه یکی از برنامه های مورد علاقه ی اوست . در طول تاریخ علی رغم پیشرفتهای سریع تکنولوژی هنوز زبان ساده ی قصه نقش بسیار مهمی در بیان مسائل آموزشی دارد. هرچند با توجه به تغییرات تکنولوژی ، تغییراتی اساسی در استفاده از قصه ها صورت گرفته است و به سختی رویکردهای سابق نسبت به قصه گویی ایجاد می شود، اما با هماهنگی بین بخشهای مختلف نظام های آموزشی می توان خلا موجود در آن را پر کرد. هدف از این نوشتار بررسی داستان پرورش عواطف انسانها می باشد که با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است ، پس از مراجعه به آیات شریفه قرآن کریم ، توصیف و تحلیل تعدادی از آیات مرتبط به بحث و نیز بررسی مفاهیم بنیادی و اساسی ، به این نتیجه رسیده است که روش قصه گوی و داستان در »پرورش مهرورزی نسبت به خداوند و قهرمانان مثبت داستان«، »ایجاد حس نفرت نسبت به قهرمانان منفی داستان«، »پرورش عاطفه امید«، »تعدیل و هدایت عاطفه ترس« و » ایجاد آرامش و سکون« در مخاطبان، نقش تربیتی بسیار اساسی و غیر قابل انکار دارد. داستان و قصه نقش بسیارمهمی در تکوین شخصیت کودک دارد . از طریق قصه ها و داستانهای خوب کودک به بسیاری از ارزش های اخلاقی پی می برد. پایداری ، شجاعت ، نوع دوستی ، امیدواری و ... ارزش هایی هستند که هسته ی مرکزی بسیاری از قصه ها و داستانها را تشکیل می دهند. پرورش حس زیبایی شناسی در کودک، متوجه ساختن کودک به دنیایی که اطرافش را فراگرفته ، پرورش عادات مفید در کودک، تشویق حس استقلال طلبی و خلاقیت در کودک هدفهای اصلی طرح قصه های خوب برای کودکان است . کودک در نظام تعلیم و تربیت جدید انسانی فعال و پویا است که حق انتخاب دارد. او با تجارب متفاوتی روبروست . یکی از کارهایی که کودک در نظام های آموزشی امروزه با آن روبروست شنیدن، نوشتن و باز گفتن است . در ذهن کودک میلیونها جرقه وجود دارد که هر کدام می تواند زمینه ی بروز و ظهور استعدادهای تازه را فراهم کند.

کلیدواژه ها:

روش ، داستان ، قصه ، عواطف ، قرآن کریم ، پرورش.