رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با گرایش به مازوخیسم در زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی رابطه طرحوارههای ناسازگار اولیه با گرایش به مازوخیسم در زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله شهر تهران انجام شده است . روش این پژوهش توصیفی ز نوع همبستگی بوده است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله مبتلا به مازوخیسم بودند که به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کرده اند. از میان افراد جامعه ، تعداد ۱۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند و روش نمونه گیری در دسترس بوده است . برای جمع آوری دادههای پژوهش از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است . در بخش میدانی از پرسشنامه طرحوارههای ناسازگار اولیه یانگ و مقیاس نشانه های مازوخیسم (خودآزاری) استفاده شده است . اطلاعات پژوهش با نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شده است . جهت تحلیل فرضیه های پژوهش از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است . نتایج نشان دادند: بین طرحوارههای حوزه بریدگی و طرد با گرایش به مازوخیسم رابطه وجود دارد. بین طرحواره های حوزه خودگردانی و عملکرد مختل با گرایش به مازوخیسم رابطه وجود دارد. همینطور نتایج نشان داد، بین طرحواره های حوزه محدودیت های مختل با گرایش به مازوخیسم رابطه وجود دارد. دیگر نتایج نشان داد، بین طرحوارههای حوزه دیگر جهتمندی با گرایش به مازوخیسم رابطه وجود دارد. نتایج دیگر نیز گویای این بوده است که بین طرحوارههای حوزه گوش به زنگی بیش از حد و بازداری با گرایش به مازوخیسم رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، مازوخیسم ، زنان.