نقش اردوهای زیارتی بر پرورش دانش آموزان در ساحت تربیت شناختی

زیارت یکی از مهم ترین کانون های تربیتی انسان است که نقش بسزایی در رشد و پرورش بعد شناختی دانش آموز ایفا کرده و زمینه ی ایجاد کنش های بهنجار او را فراهم می آورد، بازتاب این نوع از رشد و تربیت شناختی را می توان در زیارت نامه های ماثور پیگیری و مشاهده نمود. پژوهش پیش رو با روش توصیفی -تحلیلی به این سوال اساسی پاسخ می دهد که اردوهای زیارتی در رشد و ارتقای تربیت شناختی دانش آموزان چه نقشی دارد؟ این پژوهش در خلال بیان گونه های مختلف تربیت شناختی با بررسی دیدگاه اسلام و روانشناسی در پی پاسخ بدان است و به بیان آیات و احادیث و نیز یافته های علمی جدید در این زمینه و تحلیل آن در ضمن زیارت جامعه کبیره پرداخته است . یافته های این پژوهش نشان از آن دارد که زیارت به عنوان واقعیتی دینی با تقویت بعد شناختی ، سبب پرورش حوزه های گونه گون شناختی دانش آموز ازجمله خودشناسی ، خداشناسی و امام شناسی می شود، زیارت خویشتن زائر و معبود و امامش را به او می شناساند و زمینه را بازیابی هویت دینی ، شناخت صفات توحیدی و افعالی خدا، معرفت به امام و الگوگیری و همبستگی با امامش را فراهم می نماید.

کلیدواژه ها:

اردوهای زیارتی ، پرورش ، دانش آموزان ، تربیت شناختی