سیاست گذاری در سازمان های آموزشی (مروری بر شیوه ها و مدل ها)

آموزش و پرورش به عنوان مهم ترین دستگاه تربیتی در کشور که هم به نوعی آینده ساز کشور است و هم در عین حال زودبازده نیست ، به مراتب بیش از سایر دستگاه ها نیازمند ثبات سیاستگذاری و اتقان در برنامه ریزی های میان مدت و بلندمدت است . سیاست گذار ی در آموزش و پرورش از حیات ی ترین حوزه های سیاست گذاری عمومی دولتها شمرده می شود. برنامه ریزی و تدوین سیاستهای آموزشی از جمله فرآیندهایی هستند که می توان به کمک آنها از منابع و امکانات کشور، استفاده مطلوب تری به عمل آورد و نظام آموزشی را کارامد کرد. بررسی عوامل موثر بر پیشرفت و توسعه جوامع پیشرفته نشان میدهد که همه این کشورها از آموزش و پرورش توانمند و کارامد ی برخوردار هستند. با توجه به اهمیت نظام آموزشی در تربیت انسانها و پیشرفت جوامع ، لزوم اتخاذ بهترین سیاست ها در شرایط مختلف ، ضروری است . از این رو در این مقاله با تاکید بر نقش سیاستگذاری آموزشی در توسعه علم و فناور ی، با استفاده از دیدگاه نظام مند و در نظر گرفتن تمامی عواملی که بر دروندادها، فرآیندها و بروندادهای سیستم آموزشی تاثیر میگذارند، همچنین تعامل میان نظام آموزشی با دیگر نظام ها (اقتصادی، اجتماع ی ، سیاس ی ، فرهنگی و .… )به ارائه انواع مدل های سیاست گذار ی در آموزش و پرورش ایران پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری آموزشی ، آموزش و پرورش ، مدل های سیاست گذار ی