کارایی روش شبیه سازی بر خلاقیت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روش شبیه سازی بر خلاقیت و عملکرد دانش آموزان دوره ابتدائی انجام گرفت . روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد مطالعه را دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهرستان قیدارتشکیل می دادند که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در مدارس دوره ابتدایی به تحصیل اشتغال داشتند. تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. در این پژوهش آموزش درس علوم تجربی به مدت ۸ هفته و در هر هفته دو جلسه آموزشی ۵۰ دقیقه ای با روش شبیه سازی به گروه آزمایش ارائه شد. گروه کنترل (شاهد) نیز، به روش تدریس سنتی و بدون هیچ مداخله ای آموزش درس علوم خود را دریافت نمودند. برای اجرای هر دو شیوه تدریس از یک معلم ثابت در هر دو گروه کنترل و آزمایش استفاده شد. جهت سنجش خلاقیت فراگیران از پرسشنامه خلاقیت تورنس و جهت سنجش عملکرد تحصیلی دانش آموزان از پرسشنامه سنجش عملکرد تحصیلی فام و تیلور ( EEmTFاستفاده شد. نتایج نشان داد که بکارگیری روش شبیه سازی در مدارس بر خلاقیت و عملکرد دانش آموزان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، شبیه سازی ، خلاقیت ، عملکرد تحصیلی ، مدارس دوره ابتدایی